ΑΝΤΙ ΕΥΧΩΝ...

Στα πατερικά κείμενα των ιεραρχών της ορθοδοξίας αναφέρεται σχετικώς με το ζήτημα του όρκου, που απασχολεί ως τις ημέρες μας, για το αν θα πρέπει να ορκίζονται οι μάρτυρες στο δικαστήριο, πως ο όρκος στον θεό δεν είναι απαραίτητος για τον πραγματικό πιστό, εφόσον δεν νοείται τέτοιος, όταν θα πρέπει να λαμβάνει όρκο για να αποδεικνύει την πίστη του, είτε χρειάζεται να προβαίνει σε όρκο μετά φόβου πίστεως, ώστε να παραμένει πιστός. Από την άλλη για τον άπιστο ούτως ή άλλως ο όρκος δεν αποτελεί, παρά μια τυπική διαδικασία άνευ σημασίας και λογικής. Αποτελεί λοιπόν θεία οικονομία, η αποχή από όρκους. Σύμφωνα με την παραπάνω λογική της θείας οικονομίας, θα μπορούσαμε να πούμε πως το ίδιο ισχύει και για τις ευχές. Ο πραγματικά ενάρετος άνθρωπος δεν χρειάζεται να διατυπώνει ευχές σε κάθε περίσταση, γιατί διαρκώς διάγει μακαριστόν και ηθικόν βίον και οπωσδήποτε δεν θα μπορούσε να σκέφτεται αλλιώς για τα αγαπημένα του πρόσωπα και για την όλη την οικουμένη. Ο δε κακεντρεχής, μνησίκακος και μισαλλόδοξος άνθρωπος, που αποτελεί και την πλειοψηφία του ανθρώπινου είδους, καλύπτει πίσω από ευχολόγια κάθε τύπου, τις δαιμονικές του σκέψεις και τις κακόβουλες προθέσεις του. Άλλωστε και ο ίδιος ο Χριστός, ο πλέον ενάρετος, δεν ευχήθηκε ποτέ "χρόνια πολλά" και "καλή χρονιά" και άλλα τέτοια, αλλά μακάρισε ακριβώς αυτούς οι οποίοι δύνανται να τελούν υπό τέτοια πνευματική ανάταση, ώστε να επιθυμούν πάντοτε αυτά που οι περισσότεροι από εμάς θυμόμαστε να ευχηθούμε δυο-τρεις φορές τον χρόνο. Βέβαια θα μου πείτε πως υπάρχουν και κοινωνικοί λόγοι, που επιβάλλουν τις ευχές τέτοιες μέρες. Σίγουρα όταν η κοινωνία βασίζεται στο ψέμα, στη βιτρίνα και στη μόστρα... Προσωπικά θα ήμουν απόλυτα ικανοποιημένος αν έβλεπα τους ανθρώπους να να εφαρμόζουν στην πράξη τα ευχολόγια τους. Δεν μπορείτε Κε Παπούλια και Κε Πρωθυπουργέ να μας φλομώνετε ευχολόγια την ώρα που οι πολιτικοί σας υφιστάμενοι  παρανομούν διαρκώς και ασελγούν συστηματικώς στο έρημο κράτος. Δεν μπορείτε Κε αρχηγέ της αστυνομίας και των ενόπλων δυνάμεων να εύχεστε ειρήνη εσωτερική και εξωτερική την ώρα που η μεν αστυνομία προάγει η ίδια το έγκλημα με υψηλόβαθμα και χαμηλόβαθμα στελέχη και την ώρα που ο στρατός δεν εξασφαλίζει την εδαφική μας κυριαρχία και τα οικονομικά συμφέροντα που προέρχονται από αυτή (ΑΟΖ). Πως μπορεί έτσι να υπάρχει πραγματική ειρήνη εντός και εκτός συνόρων;
Κατ'επέκταση το ίδιο ισχύει για όλους όσους στολίζουν τους τοίχους των κοινωνικών τους σελίδων, με απέραντα ευχολόγια και την ίδια ώρα, καταπατούν θεσμούς, δικαιώματα, επιβουλεύονται και φθονούν τον συνάνθρωπο τους... ωραίες ευχές, να τις βράσω, θέλουμε πράξεις και όχι λόγια, ούτε ευχολόγια.
Αυτό είναι και το μελανότερο σημείο της σύγχρονης Ελληνικής πραγματικότητας. Για να επέλθει η πρόοδος σε οποιοδήποτε τομέα, θα πρέπει να υπάρχει από πίσω, ένα πλήρες  υπόβαθρο θεωρητικής κατάρτισης που ασφαλώς θα πρέπει να συνδυάζεται με την απαρέγκλιτη πρακτική εφαρμογή τους.
Στην σύγχρονη Ελλάδα συμβαίνουν τα εξής δύο: είτε απουσιάζει η θεωρητική κατάρτιση, και δυστυχώς η πρακτική εξάσκηση του οποιουδήποτε πράγματος, δεν μπορεί να πραγματωθεί στον μέγιστο βαθμό, είτε υπάρχει το θεωρητικό υπόβαθρο, η σπουδή, αλλά δυστυχώς απουσιάζει η πρακτική εφαρμογή μένοντας έτσι στη θεωρία.
Όταν θα καταφέρουμε σαν λαός να συνδυάσουμε και τα δύο, τότε ίσως να επιτύχουμε την ανάπτυξη, οικονομική και κυρίως πνευματική. Μόνο τότε θα μπορέσουμε αντί ευχών, να εκφέρουμε πραγματικό λόγο αρετής και ευδαιμονίας ως αποτέλεσμα σκληρής θεωρητικής και πρακτικής εργασίας και όχι κενών, αδιάφορων λόγων. Μόνο τότε θα μπορέσουμε να πούμε ... και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα!